Developing a model for sustainability of rural heritage in transition: Case of Kayseri Bağpınar

Abstract

This thesis aims to develop a model for the resilience and sustainability of rural heritages against transition risks and contribute to rural heritage conservation by creating living heritage sites. Additionally, the thesis explains how habitus and rural heritage are dynamically interconnected by emphasizing their organic relationship. Rural heritages, primarily constructed with traditional building techniques, architectural habits, and local materials, inherently reflect the everyday life practices shaped by their users' habitus. These unique lifestyles provide insights into the cultures of communities, aiding in the understanding of larger societies. Therefore, any demand for changes in habitus and everyday life practices directly threatens rural heritage areas. The study highlights the threats posed by the transition of habitus on rural heritage due to emerging demands for change and discusses the risks it poses to rural heritage sites. Sometimes, as rural-to-urban migration increases, and at other times, changes in rural habitus and everyday life practices due to technology and modern life emerge. Understanding this balance of relationships and developing sustainable conservation approaches by calculating the risks through vulnerability is the main objective of this thesis. In this context, a sustainability model (RUHET) has been developed for rural heritage in transition, and conservation strategies through vulnerability assessments have been explained. The model was applied to the rural heritage area of Bağpınar in the Melikgazi district of Kayseri province, and the results were presented.

Bu tez kırsal miras alanlarının değişim karşısındaki risklere karşı dirençli bir şekilde korunması ve sürdürülmesi üzerine bir model geliştirmeyi ve bu modelin yaşayan miras alanları yaratarak kırsal miras koruma konularına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Ayrıca tez habitus ve kırsal mirasın organik ilişkisine vurgu yaparak birbirlerine nasıl devingen bir döngüyle bağlı olduklarını açıklar. Geleneksel yapım tekniği, mimari alışkanlıklar ve yerel malzemeyle oluşturulan, temelde işleve bağlı ve düşük bütçeyle inşa edilmiş kırsal kültür mirası, kullanıcılarının habitusunun ortaya çıkardığı gündelik hayat pratiklerini yansıtır. Yerel ve geleneksel bu özgün yaşam biçimleri toplumların kültürleri hakkında bilgiler vererek daha büyük toplulukların anlaşılmasına yardım eder. Bu sebeple habitus ve gündelik hayat pratikleri üzerindeki herhangi bir değişiklik talebi kırsal miras alanlarını doğrudan tehdit eden riskler haline gelmektedir Çalışma habitusun dönüşümüne bağlı ortaya çıkan değişim taleplerinin kırsal miras üzerinde yarattığı tehditlere dikkat çeker ve kırsal miras alanlarında yaratacağı risklerden bahseder. Bazen kırdan kente göç artarken, bazen de kırsal habitus ve gündelik hayat pratikleri üzerinde teknoloji ve modern hayatın getirdiği birtakım değişimler ortaya çıkmaktadır. Bu ilişkiler dengesinin anlaşılması ve oluşan risklerin kırılganlık üzerinden hesaplanarak sürdürülebilir koruma yaklaşımları geliştirmek bu tezin ana amacıdır. Bu kapsamda dönüşüm içerisindeki kırsal miras için bir sürdürülebilirlik modeli (RUHET) geliştirilmiş ve kırılganlık değerlendirmeleri üzerinden koruma stratejileri üretme yöntemleri açıklanmıştır. Model Kayseri ili, Melikgazi ilçesinde bulunan, Bağpınar kırsal miras alanı üzerinde denenmiş ve sonuçlar tartışılmıştır.